Türkiye'ye döneli 2 ay oldu. Üniversiteden mezun oldum, eve çıktım, işe başladım derken, hayatım çok hızlı değişti. Ve Polonya'yı daha çok özledim.
Orada eğlenceli ve sakin bir hayatım vardı. Şu an Varşova'nın hava durumuna bakmak bile beni hüzünlendiriyor.
İlk zamanlar insan ailesini, arkadaşlarını, memleketini özlediği için pek fark etmiyor. Aslında uçaktan inmeden önce başlayan hafif burukluğun giderek artması bu.
Sonuçta orada 4 ay geçirdim, oraya alıştım. Haliyle şu an özlüyorum.
Budapeşte aktarmalı gelmiştim. Uçak, Atatürk Havalimanı'na inmişti. Zaten uçaktan iner inmez beni karşılayan sıcak hava, memleketine hoşgeldin der gibiydi.
Havalimanından çıktığımda karşılaştığım trafik de ikinci hoşgeldin hediyesiydi.
Bir anda İstanbul, gözüme çok sevimsiz geldi. Her şey çok karışık, gürültülü, kalabalık ve rahatsızlık vericiydi. Avrupa'nın geneline hakim olan o düzen anlayışından taşı toprağı altın olan bu kentin hiçbir yerinde yoktu.
Sonra, insanlar Türkçe konuştuğunda heyecanla dönüp bakıyordum. Çünkü insan yurt dışındayken ne zaman Türkçe konuşan birini duysa heyecanlanıp konuşuyordum. Özellikle ilk başlarda :) çünkü Belçika ziyaretimden sonra Türkçe konuşan insan sayısının çokluğu şaşkınlıktan öte alışılmış gelmiş sıkmıştı.
Diğer yandan Polonya'ya ilk gittiğim zamanlarda o kadar çok sarışın, renkli gözlü insan görüp garipsemem gözümün alışmaması durumu zamanla kaybolmuştu şimdi Türkiye'de herkes çok esmer görünüyordu.
Sonuç olarak Polonya'yı çok özledim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder